Researcher Bulletin of Medical Sciences
Volume:10 Issue: 2, 2005

نتایج سینتیکی و ترمودینامیکی اثر اینوزین به عنوان محصول واکنش آنزیمی و همچنین به عنوان یک مهارکننده روی آنزیم آدنوزین دآمیناز (ADA) روده و طحال در بافر فسفات? ? میلی مولار با? /?=PH و در دمای? ? درجه سانتی گراد بدست آمده و از روش های اسپکتروفتومتری و تیتراسیون میکروکالری متری هم دما استفاده شده است. به منظور مقایسه پایداری ترمودینامیکی دو آنزیم ADA روده و طحال تغییرات جذب در? ?? نانومتر در حضور غلظت های مختلف دودسیل تری متیل آمونیم برماید (DTAB) بعنوان غیر طبیعی کننده مورد بررسی قرار گرفته است.
اینوزین که محصول واکنش کاتالیتیکی آنزیم ADA بر روی سوبسترای اصلی خود آدنوزین می باشد، اثر مهارکنندگی بر فعالیت کاتالیتیکی آنزیم داشته و به عنوان یک مهارکننده رقابتی برای آنزیم ADA محسوب می شود. مطالعات سینتیکی نشان داده است که میزان ثابت اتصال اینوزین به آنزیم ADA روده و طحال به ترتیب برابر با? ?? و? ?? میکرومولار می باشد که به خوبی با مقدار ثابت اتصال بدست آمده از روش میکروکالری متری هم دما (??? و? ??میکرومولار) مطابقت دارد و بیانگر این است که ثابت اتصال اینوزین به آنزیم ADA روده، کوچکتر از ADA طحال می باشد. مقایسه پارامتر سینتیکی kcat یا راندمان و همچنین ثابت ویژگی kcat/Km نشان می دهد که راندمان و ثابت ویژگی ADAروده بیش از دو برابر ADA طحال می باشد. مقایسه مطالعات ترمودینامیکی هر دو آنزیم ADA روده و طحال نشانگر پایداری بیشتر ADA روده نسبت به ADA طحال است زیرا، [DTAB]1/2 و? G(H2O) برای ADA روده به ترتیب معادل? ?/? میلی مولار و KJ/mol? ?/? است در حالی که برای ADA طحال برابر با? ?/? میلی مولار و KJ/mol? ?/?می باشد.
مقایسه پارامترهای سینتیکی و ترمودینامیکی بدست آمده برای آنزیم آدنوزین دآمیناز روده و طحال نشان می دهد که آنزیم آدنوزین دآمیناز روده از نظر سینتیکی فعال تر و از نظر ترمودینامیکی پایدارتر از آنزیم آدنوزین دآمیناز طحال می باشد. بنابراین توصیه می شود برای درمان بیماران مبتلا به نقص در فعالیت آنزیم ADA در انسان به روش آنزیم جایگزین از ADA روده با پایداری و فعالیت کاتالیتیکی بیشتر استفاده شود.

استفاده از دستگاه های کمکی قلب، بالون داخل آئورتی (IABP) به عنوان یک روش موثر در درمان بیماران دچار نارسایی قلبی پیشرفته در کنار درمان های جراحی و فارماکولوژیک، ذکر شده و هم اکنون هم به طور گسترده ای در کشورمان مورد استفاده قرار می گیرد. در مورد چگونگی، انجام نتایج و عوامل موثر بر آن هنوز در ادبیات پزشکی و به خصوص در ایران به علت فقدان مطالعه علمی و سیستماتیک در این مورد توافق نظر واضحی وجود ندارد. به همین دلیل تحقیق حاضر روی بیماران مراجعه کننده به بیمارستان شهید مدرس و شهید رجائی طی سالهای? ?-???? انجام گرفت.
این تحقیق با طراحی case-series انجام شد. پرونده کلیه بیماران که تحت روش IABP مورد مداوا قرار گرفته بودند، بررسی شدند. خصوصیت فردی بیماران، نوع عمل، بیماری های همراه، نحوه مراقبت ها، مدت بستری و نتیجه درمان از پرونده بیماران به یک فرم اطلاعاتی منتقل گردید. داده های فرم اطلاعاتی طبقه بندی شده و شیوع مرگ و میر و نقش عوامل مربوط به نتیجه درمان با آماره کای دو و t-test مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
طی مدت مورد بررسی، تعداد? ?? نفر تعبیه IABP داشتند که? ?? نفر واجد شرایط شامل 41.4% زن و 58.6% مرد و با میانگین سنی 57.9±11.6 (± انحراف معیار) سال بودند. نتیجه درمان در 58.4% بیماران با موفقیت و 45.2% بیماران فوت نمودند. بای پس قلبی- عروقی (CPB) در بیماران موفق? ?±137.3 و در بیماران ناموفق? ?±???/? بود (P<0.05) و مدت اقامت در بیمارستان در گروه موفق 11.8±??/? روز و در گروه ناموفق 9.2±? روز بود (P<0.001). سایر خصوصیات فردی بیماران و شرایط عمل روی پیش آگهی درمان نقشی نداشته است.
نتیجه استفاده از پمپ داخل آئورتی با توجه به نتایج درمان بدون استفاده از آن، تقریبا قابل قبول می باشد. با توجه به موارد ناموفق، انجام تحقیقات بیشتر جهت کاهش مشکل در این مورد را توجیه می نماید.

با توجه به میزان بروز پره اکلامپسی شدید و عوارض شناخته شده آن و گزارشات متناقضی که در مورد نقش اختلالات ارثی انعقاد خون و نیز سندرم آنتی فسفولیپید با بروز پره اکلامپسی شدید وجود داشته و همچنین به منظور تعیین رابطه اختلالات ارثی انعقاد خون و سندرم آنتی فسفولیپید با پره اکلامپسی شدید این تحقیق در مراجعین به بیمارستان امام حسین (ع) در سال 1382-1381 انجام گرفت.
این تحقیق با طراحی مورد- شاهدی انجام گرفت، گروه مورد خانمهای حامله مبتلا به پره اکلامپسی شدید بر اساس استاندارد تشخیصی بوده و گروه شاهد خانم های حامله که نخست مبتلا به پره اکلامپسی نبوده و دوم اینکه هم زمان با نمونه گروه مورد مراجعه نموده و به لحاظ سن، سن حاملگی، گراویتی و سابقه سقط مشابه بوده اند. از هر نمونه مورد و شاهد با گرفتن10سی سی خون فاکتور 5 لیدن، پروتئین C، پروتئین S، آنتی ترومبین III، لوپوس آنتی کواگولان، آنتی کاردیولیپین IgG,IgM با روش های استاندارد تعیین گردید. داده های اطلاعاتی طبقه بندی و با استفاده از آماره خاص تحقیقات مورد- شاهدی مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
تحقیق بر روی 52 نمونه شامل 26 نمونه شاهد و 26 نمونه مورد انجام شد. به ترتیب در گروه شاهد و مورد میزان فاکتور 5 لیدن 137.3±20 و 138.3±22.7، میزان پروتئین 118.8±26.1 Cو 107.6±23.6، میزان پروتئین 58±17.1 S و 60.6±14.5، میزان آنتی ترومیین 99±11.7 III و 97.4±16 و میزان آنتی کاردیولیپین 4.88±2.8 IgG و 6.4±1.6 بوده است (واحد تمام شاخص ها به پیکوگرم در لیتر است). اختلاف معنی داری از نظر آماری در دو گروه از لحاظ موارد ذکر شده، وجود نداشت. میزان آنتی کاردیولیپین IgM در گروه شاهد 3.27±2 و در گروه مورد 44.8±2.69 بود (p<0.001). فاکتور اکتسابی لوپوس آنتی کواگولان در هر گروه یک مورد مثبت وجود داشت.
به نظر می رسد که بین شاخص های ارثی انعقاد خون با پره اکلامپسی شدید ارتباط منطقی و قوی وجود ندارد لذا غربالگری روتین جهت بررسی این شاخص ها ضروری نمی باشد. برای نتیجه گیری قطعی انجام یک تحقیق هم گروهی توصیه می شود اما در مورد سندرم آنتی فسفولیپید و شاخص های آن به ویژه نقش آنتی کاردیولیپین IgM انجام مطالعات تجربی توصیه می گردد.

نظر به وجود مواردی از کیست کاذب لوزالمعده و بحث های جدیدی در مورد روش های درمان آن و عدم اطلاع از وضعیت بیماری در ایران و به منظور تعیین خصوصیات فردی بیماران، علایم، علل و نتایج درمان، این تحقیق روی بیماران مراجعه کننده به مرکز آموزش درمانی شهدای تجریش طی سالهای 1383-1351 انجام گرفت.
این مطالعه با طراحی داده های موجود و بر روی پرونده کلیه بیمارانی که با تشخیص قطعی کیست کاذب لوزالمعده تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند، صورت پذیرفت و خصوصیات فردی و بیماران، نوع عمل جراحی و نتایج آنها از پرونده استخراج گردید.
در طی این مدت از 24 مورد کیست کاذب لوزالمعده، 9 مورد به صورت سیستوگاستروستومی، 5 مورد به صورت سیستوژژنوستومی با لوپ ساده و 5 مورد با لوپ Roux-en-y تحت عمل جراحی قرار گرفتند. در 6 مورد علاوه بر عمل اصلی، عمل جراحی همراه نیز داشتند.80% بیماران کمتر از ده روز بستری بودند. یک مورد عارضه صفرا از محل درن لوله T وجود داشت. در این بررسی مرگ و میر گزارش نگردید.
به نظر می رسد که نتیجه عمل جراحی در این بیماران موفقیت آمیز بوده است.با توجه به عدم وجود موارد مرگ و میر و عارضه در این تحقیق، مقایسه بین جراحی سنتی و جراحی مدرن را توصیه می کنیم.

نظر به میزان شیوع شکستگی های شفت فمور و روند رو به افزایش آن به ویژه در کودکان و نوجوانان و افراد فعال جامعه و گزارشات متناقضی که در مورد روش های درمانی مختلف به ویژه گچ گیری و (Titaniom Elastic Nailing) TEN Nailing وجود دارد و به منظور مقایسه تاثیر روش های گچ گیری و TEN Nailing این تحقیق روی کودکان مبتلا به شکستگی شفت فمور مراجعه کننده به بیمارستان امام حسین (ع) طی سالهای? ???-????انجام شد.
تحقیق با طراحی کارآزمایی بالینی، بر روی? ? کودک با دامنه سنی? ?-? سال که دارای تشخیص قطعی شکستگی شفت فمور بودند و فاقد شکستگی باز، شکستگی متعدد، تروما به سر، Severe Comminution، مصرف داروهای تاخیر دهنده جوش خوردگی (Union) بودند، انجام گرفت. بیماران به طور تصادفی به دو گروه شاهد با روش گچ گیری و گروه مورد با روش TEN Nailing تقسیم شدند. بیماران حداقل? ? ماه پیگیری شدند و تاثیر روش های درمانی بر:Ant/postAngulation، Varus/Valgus Angulation، Malrotation (کوتاهی یا رشد بیش از حد) Shortening /Overgrowth، اختلاف طول دو اندام (Limb Length discrepancy) را طی پیگیری ها تعیین و با آماره Mann-U-Whitney مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
تحقیق روی تعداد??نفر در دو گروه??نفری که به لحاظ خصوصیات فردی و شکستگی فمور مشابه بودند، انجام گرفت.میزان Ant/post Angulation در گروه شاهد در ویزیت سوم 9.4±5.8 و در گروه کنترل 1.4±2.2 بود (p<0.000). میزان Varus/Valgus Angulation در ویزیت سوم در گروه شاهد 5.6±3.4 و در کنترل 1.5±1.8 بود (p<0.001). میزان Shortening/Overgrowth در طی ویزیت دوم تا سوم در گروه شاهد 2.58±1.75 و در گروه کنترل 1.5±1.8 بود (P<0.009). میزان Malrotation در ویزیت های دوم و سوم یکسان بود.. میزان LLD قابل قبول در پیگیری دوم در گروه کنترل بهتر از گروه شاهد (p<0.006) و در پیگیری سوم مشابه بود..
به نظر می رسد که روش TEN Nailing بهتر از گچ گیری در مبتلایان به شکستگی شفت فمور عمل می کند. با توجه به سهولت عمل جراحی و درمان با TEN Nailing و اهمیت موضوع، انجام تحقیق کنترل شده با مدت زمان پیگیری بیشتر توصیه می شود.

نظر به شیوع سرطان کبدی اولیه و اپیدمیولوژی متفاوت آن در کشورهای مختلف و عدم اطلاع از وضعیت آن در کشور و به منظور تعیین موارد سرطان کبدی اولیه، این تحقیق روی موارد گزارش شده در دو مرکز مبارزه با بیماری های وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و انستیتو کانسر، به دانشگاه علوم پزشکی تهران طی سال های 1379-1365 انجام گرفته است.
تحقیق با طراحی مطالعه داده های موجود انجام شد. با مراجعه به مراکز مورد بررسی کلیه موارد سرطان ثبت شده و نوع سرطان کبدی اولیه از موارد دیگر جدا و مورد مطالعه قرار گرفتند. در هر پرونده سن، جنس، نوع پاتولوژی و سال گزارش استخراج و به یک فرم اطلاعاتی منتقل شده و با آمارهای توصیفی و تحلیلی مورد قضاوت قرار گرفت و نیز رتبه این سرطان نسبت به کل موارد سرطانی تعیین شد.
طی این مدت تنها درباره پنج سال اطلاعات کامل وجود داشت که جمعا 55912 نفر مورد مطالعه قرار گرفتند که 655 مورد (1.17%) آن را سرطان کبدی اولیه تشکیل می داد. نسبت جنسی مرد به زن 1.5 به 1 بود. برای هر مورد سرطان کبدی اولیه، 85 مورد از سایر سرطان ها وجود داشت.
اقلام ثبت شده نمی توانند نشانگر موارد سرطان کبدی در داخل کشور و حتی در مراکز مورد بررسی باشند. با توجه به اهمیت این نوع مطالعات برقراری یک نظام جامع و پویا برای ثبت موارد واقعی سرطان در کشور درخواست می گردد.

ضد التهاب های غیراستروییدی (NSAIDs) جزو داروهای پرمصرفی هستند که تجویز آن به راحتی تحمل می شود. شایع ترین عارضه این داروها مشکلات گوارشی است. تخمین زده می شود که این عوارض در مرگ 15-10 درصد بیماران بستری نقش داشته باشد. این داروها یکی از علل اصلی خونریزی از دستگاه گوارش فوقانی و دومین عامل ایجاد اولسر می باشند. هدف از این مطالعه تعیین مدت زمان مصرف داروهای ضد التهابی غیراستروییدی، شاخص های پیش آگهی و فراوانی آلودگی به هلیوباکترپیلوری در مبتلایان به اولسر پپتیک خونریزی دهنده مراجعه کننده به بیمارستان فاطمیه سمنان طی سال های 82-1376 است.
این تحقیق با روش بررسی توصیفی بر روی بیماران مبتلا به اولسر پپتیک که با خونریزی گوارشی مراجعه کرده بودند صورت گرفت. مشخصات این بیماران از نظر سن، علل خونریزی، سابقه و مدت زمان مصرف داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی، محل زخم، آلودگی به هلیکوباکترپیلوری و عوامل تعیین کننده پیش آگهی با استفاده از آزمون های Chi-square و T تجزیه و تحلیل شد.
92 بیمار دارای سابقه مصرف داروهای ضد التهابی غیراستروییدی با میانگین سنی66.1±3.1 (± انحراف معیار) با 105 بیمار فاقد چنین سابقه ای با میانگین سنی 62.3±4.7 مقایسه شدند. بیماران گروه اول مسن تر بودند (p<0.0001). در هر دو گروه اولسر اثنی عشر و ابتلای مردان شیوع بیشتری داشت. نسبت اولسر اثنی عشر به معده در گروه دوم بیش از 2.1 بود. در بیمارانی که سابقه مصرف بیش از یک هفته دارو را داشتند شیوع زخم اثنی عشر و معده و ابتلاء هر دو جنس به طور یکسان دیده شد.از نظر شدت، پیش آگهی و مرگ و میر تفاوتی بین دو گروه مشاهده نگردید، موقعیت هلیکوباکترپیلوری در گروه های مصرف کننده و غیرمصرف کننده و اولسرهای ناشی از NSAIDs یکسان بود.
مصرف NSAIDs نقشی در پیش آگهی و مرگ و میر در خونریزی از اولسر ندارد.

پره اکلامپسی یکی از مهمترین عوارض دوران بارداری است که با موربیدیتی و مرگ و میر بالای مادر و جنین همراه است. پاتوژنز این سندرم هنوز بخوبی شناخته نشده و به نظر می رسد که فعالیت آنتی اکسیدان در این بیماری کاهش چشمگیری پیدا می کند و آهن می تواند موجب تشدید واکنش استرس اکسیداتیو شود. هدف از این مطالعه یافتن ارتباط آهن، فریتین و دیگر پارامترهای آن با پره اکلامپسی است که در سال 1381 بر روی بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امام حسین (ع) به مرحله اجرا در آمده است.
این مطالعه از نوع تحلیلی با طراحی مورد- شاهدی (case-control) است. 33 بیمار مبتلا به پره اکلامپسی و 33 بیمار حامله طبیعی بدون مشکل خاصی وارد مطالعه شدند. بیماران دارای هموگلوبین کمتر از mg/dl 11، سابقه آنمی، دیابت و چندقلویی از مطالعه کنار گذاشته شدند. نمونه خون بیماران از نظر هموگلوبین، هماتوکریت، آهن و فریتین و TIBC، آنزیمهای کبدی و پلاکت قبل و یا در عرض چند ساعت اول پس از زایمان بررسی شد. بیماران مبتلا به سندرم HELLP شناسایی و پارامترهای فوق در آنها با گروه شاهد مقایسه گردید.
سن بیماران در گروه شاهد 24.5±5.5 سال و در گروه پره اکلامپسی 27.7±6.3 سال بود. میزان آهن سرم در گروه شاهد 88.6±40.8 mg/dl و در گروه مورد 79.9±32.4 mg/dl بود (P<0.60). میزان TIBC در گروه شاهد 443.4±55.0 mmol/l و در گروه پره اکلامپسی 383.7±63.6 mmol/l بود (P<0.002). میزان فریتین سرمی در گروه شاهد 32.1±16.2 ng/dl و در گروه پره اکلامپسی 123.8±46.1 ng/dl بود (P<0.001). میزان فریتین در گروه سندرم HELLP حدود 10 برابر افراد نرمال و در بیماران پره اکلامپسی 3.6 برابر حاملگی نرمال است. ارتباط معنی داری بین هماتوکریت، فریتین و آهن یافت نشد. ارتباط معنی داری نیز بین آنزیمهای کبدی، ترومبوسیتوپنی، آهن و TIBC وجود نداشت.
بدون ارتباط با اختلالات کبدی و هموکانسنتریشن، میزان فریتین در بیماران پره اکلامپسی افزایش و TIBC کاهش می یابد و شاید بتوان اظهار داشت که افزایش فریتین به عنوان یک عامل استرس اکسیداتیو آسیب عروقی را تشدید کرده و با حذف آهن از رژیم بیماران مستعد پره اکلامپسی و کاهش تولید فریتین، بتوان از بروز این عارضه جلوگیری نمود.

بررسی تغییر پارامترهای رفلکس H از قبیل کاهش دامنه یا افزایش زمان تاخیری آن روشی مفید در تشخیص رادیکولوپاتی ریشه S1 می باشد. در مطالعات مختلف مشاهده شده که تغییر وضعیت باعث تغییر در پارامترهای رفلکس H می گردد. یکی از روش های معرفی شده در درمان فیزیوتراپی رادیکولوپاتی برنامه مکنزی است. در این تحقیق اثر عامل وضعیت ستون فقرات (بر طبق وضعیت های معرفی شده توسط مکنزی) بر پارامترهای مختلف رفلکس در افراد مبتلا به رادیکولوپاتی S1 بررسی شده است.
این مطالعه با طراحی کارآزمایی بالینی بر روی 15 بیمار با میانگین سنی 7.5± 43 سال مبتلا به رادیکولوپاتی یک طرفه S1 (تشخیص داده شده با MRI یا علایم بالینی و یافته های الکترومیوگرافی) در سه وضعیت از وضعیت های معرفی شده توسط مکنزی قرار گرفته و رفلکس H قبل و بعد از دادن وضعیت در اندام تحتانی مبتلا در آنان اندازه گیری شد. یافته ها با استفاده از آزمون مربع T تجزیه و تحلیل گردید.
اختلاف شدت لازم برای ایجاد رفلکس H در وضعیت اول نسبت به وضعیت دوم و سوم معنی دار بود. اختلاف زمان تاخیری رفلکس H و اختلاف دامنه رفلکسی H هر دو در وضعیت اول نسبت به دوم و وضعیت دوم نسبت به سوم معنی دار نبودند.
از این مطالعه می توان چنین نتیجه گرفت که احتمالا قرارگیری در وضعیت های معرفی شده توسط مکنزی با ادعای او مبنی بر ایجاد وضعیت مناسب برای فتق دیسک یا ریشه تحت کشش تطابق داشته و قادر است برای بیمار موقعیت آناتومیکی بهتری ایجاد کرده و نه تنها درد را متمرکزتر نماید، بلکه رفلکس H را به عنوان شاخص رادیکولوپاتی تحت تاثیر خود قرار داده، دامنه و زمان تاخیری آن را به شرایط قسمت سالم نزدیک تر نماید.

گال و شپش جزو بیماری های مسری بوده و می توانند در محیط های پرجمعیت مثل زندان باعث ایجاد اپیدمی و مشکلات بهداشتی فراوان شوند. در این تحقیق، فراوانی این دو عفونت در زندان قزل حصار کرج در سال 1383 بررسی شده است.
این مطالعه با روش بررسی توصیفی بر روی 1404 نفر مددجوی ساکن در ندامتگاه قزل حصار کرج در سال 1383 انجام شد. این افراد توسط متخصصان پوست از نظر وجود گال و شپش معاینه شده و یافته ها با استفاده از آزمون های Chi-square و T مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
از 1404 نفر مددجوی معاینه شده 31 نفر (2.2%) مبتلا به گال و 12 نفر (0.9%) مبتلا به شپش تنه بودند. موردی از شپش سر و عانه مشاهده نشد. تمام افراد فوق مذکر بودند. 100% بیماران مبتلا به گال و 83% افراد مبتلا به شپش از خارش شکایت داشتند. بین مدت اقامت در ندامتگاه با ابتلا به گال و شپش ارتباط معنی دار دیده شد (p<0.001) و همچنین گال در افراد با سابقه اقامت کمتر و در اتاق های شلوغ تر شیوع بیشتری داشت (p<0.01). سابقه اعتیاد در بین افراد مبتلا به شپش بیشتر بود (p<0.01).
توصیه می شود بر روی تمام زندانیان قبل از ورود به زندان معاینه کامل پوست انجام گیرد تا احتمال انتقال بیماری های مسری مثل گال و شپش در محیط زندان کاهش یابد.